Minihartjes

M'n zoontje wordt alweer bijna 4 jaar! Dat betekent afscheid nemen van de peuterspeelzaal en op naar de grote school. Hij kan niet wachten... Dat betekent ook uitdelen bij Nijn (de peuterspeelzaal), ik ben er al druk mee bezig, want hij gaat dit as. maandag al doen. Zie hieronder de foto's en ik zal waarschijnlijk die dag het eindresultaat ook op de gevoelige plaat vastleggen. Nog even doorzetten en dan is het af.

xxx Wanda xxx

Schelpjes van mijn dochter

Mijn dochter heeft (bijna) elke dag als zij thuis komt uit school hele vieze laarzen. Ik bedoel dan ook ECHT HEEL ERG VIEZE laarzen! Er gaat dus ook elke dag een vochtig doekje overheen om de prut eraf te boenen. Maar ja, als liefhebbende moeder doe je dit met een grote glimlach op je gezicht en word je niet boos, want zoals mijn lieve, lieve dochter altijd tegen mij zegt: "daar heb je nou eenmaal kinderen voor". Waar haalt ze die wijsheid toch vandaan? Vast van haar moeder, hahaha. Maar ik dwaal af. Die vieze laarzen dus, hoe komt ze daaraan? Naast de school ligt namelijk een speeltuintje, waar ze soms mogen spelen onder schooltijd. Daar ligt natuurlijk ook een zompig grasveld (verklaring voor de prutlaarzen) en sinds kort ook nieuwe schelpenpaadjes. Een dikke laag met allemaal prachtige schelpen! Daar moet natuurlijk flink gezocht worden naar echte pareltjes van schelpen en slakkenhuizen (het lijkt haar moeder wel, op jacht naar leuke spulletjes op rommelmarkten, zou ze ook dezelfde spanning voelen in haar buik?). Enfin, ze kwam thuis met prachtige schelpen enzo. Die moesten thuis natuurlijk ergens mooi uitgestald worden (van wie heeft ze dat toch?). Ze duikelde haar mooiste doosje op (ex-kerstcadeauverpakking) en daar mochten haar vondsten in worden gedaan. Het geheel staat nu op de vensterbank en mijn dochter is zo trots als een pauw!

xxx Wanda xxx

Tulpjes na toneel!

Ik ben de laatste tijd druk bezig geweest om mijn rol weer in mijn hoofd te prenten. Gisteravond was de laatste uitvoering van de eenakter: "HELP POLITIE" bij ons in het Dorpshuis, en wat voor een afsluiting was het! Vlak voor we op moesten, gierden de zenuwen door mijn lijf, maar tijdens het spel gleed de spanning van me af en na afloop zat ik vol adrenaline: zo gaaf... Denk je vlak van tevoren nog iets in de trant van "dit doe ik nooit meer, waarom doe ik mezelf dit aan???", direct erna ben je er vol van "wat was dit gaaf!!!". Om middernacht kwam ik dus thuis met mijn nieuw verkregen bosje tulpen. Die hebben nu een plekje gekregen op de eettafel. Even een paar foto's om ze te showen. Ik krijg er alweer een heerlijk lentegevoel bij.

En ja: op de voorkant van het boek sta ik!!! Dit boek werd gebruikt tijdens de toneeluitvoering. Ik speelde een nachtclubzangeres die de (ex)vrouw van haar minnaar had vermoord... Zij las voor uit dit boek terwijl ik achter haar stond te proberen haar te vermoorden, wat telkens mislukte (geen kogels in het pistool, touwtje dat breekt, uiteindelijk vergiftigde ik haar met een overdosis slaappoeder...).

Op naar het volgende stuk, helaas heb ik daar geen rol in, maar ben wel inspeciente. Dit stuk doen we in september/oktober.

xxx Wanda xxx